جلسه محاكمه عشق بود

 و عقل قاضی ،و عشق محكوم ....

 به دلیل تبعيدبه دورترين نقطه مغز يعنی فراموشی ، قلب تقاضایعفو عشق را داشت ولی همه اعضا با او مخالف بودند قلب شروع كرد به طرفداری از عشق، آهای چشم مگر تو نبودی كه هر روز آرزوی دیدن چهره زیبایش را داشتی ، ای گوش مگرتو نبودس كه در آرزوی شنيدن صدايش بودی وشما پاها كه هميشه رفتن به سويش بوديدحالا چرا اينچنين با او مخالفيد ؟

همه اعضا روی برگرداندند و به نشانه اعتراض جلسه راترك كردند ، تنها عقل و قلب در جلسه ماندند عقلگفت: ديدی قلب همه از عشقبی زارند ، ولی متحيرم با وجودی كه عشق بيشتر ازهمه تورا آزرده چرا هنوز از او حمايت ميكنی !؟ قلبناليد و گفت: من بی وجود عشق ديگر نخواهم بود وتنها تكه گوشتی هستم كه هر ثانيه كار ثانيه قبل را تكرار ميكند و

 فقط با عشق ميتوانم قلبی واقعی باشم.